آیین زرتشت، مذهب زرتشتی

یک دین ایرانی باستان که احتمالا در نزد فیلسوفان به نام شخصیت اصلی کتاب چنین گفت زرتشت اثر نیچه شناخته می‌شود، یا یادآورِ دیکشنری (1697) پی‌یر بل است که در آن آیین زردتشت به‌مثابه‌ی کلید اصلی مسئله‌ی شرّ ظاهر شده است. اکنون اما گمان بر این است که زرتشت در نیمه‌ی هزاره‌ی دوم پیش از میلاد رخ نمود. او با بازسنجی متهوّرانه‌ی ارزش‌ها اعلام کرد که خدایان (دائواها) که ایرانیان باستان آنها را می‌پرستیدند همگی شرّند. پیشوای دائواها دشمن ابد خدای واحد خیر، یعنی اهورامزدا، است. خصیصه‌ای از آیین زرتشت که پی‌یر بل را مجذوب خویش ساخت آن بود که نیروهای خیر و شرّ تقریبا همتای هم‌اند. اهورامزدا در فرجام کار پیروز نهایی خواهد بود، اما تا آن زمان اغلب از چیرگی بر رویدادها قاصر است. بنابراین آیین زرتشت، برخلاف مسیحیت، یهودیت و اسلام، از پارادوکس یک خدای قادر همه‌توان رهاست، خدایی که مسئولیت همه‌ی آنچه را که برخی شرّ گزاف می‌دانند بر عهده دارد.  

منبع:

Hoderich, Ted (ed), 2005, The Oxford Companion to Philosophy, p. 970