‌خلأ:
دکارت می‌گوید که اصطلاح فلسفی «خلأ» به یک نیستی ممتد دلالت دارد. او استدلال می‌کند که نیستی ممتد یک تناقض است. ممتدبودن یک شیء «در طول، عرض و ارتفاع به‌خودی‌خود این تضمین را ایجاد می‌کند که آن شیء یک جوهر است ...». چون «نیستی واجد هیچ خصیصه‌ای نیست... لذا اگر ما حضور برخی خصایص را ادراک می‌کنیم، می‌توانیم این نتیجه را اتخاذ کنیم که یک شیء یا یک جوهر باید آنجا حاضر باشد که بتواند صاحب آن خصایص باشد». اما «نیستی نمی‌تواند واجد هیچ امتدادی باشد». لذا اگر در جایی مصداقی از امتداد وجود داشته باشد، باید در آنجا شیء یا جوهری باشد که صاحب آن امتداد باشد. ازاین‌رو، یک نیستی ممتد هرگز نمی‌تواند وجود داشته باشد، به‌دیگرسخن، خلأ محال است. 

منبع:

Smith Kurt. 2015, G, The Descartes Dictionary, Bloomsbury, p. 120.
(ارجاعات داخل متن در این منبع ارائه شده‌اند)