کلی‌گرایی/جهان‌شمول‌گرایی/‌شمول‌گرایی اخلاقی:

این ادعا که موازین یا اصول اخلاقی کلی یا جهان‌شمول‌اند، عادت دیرینه‌ی بسیاری از سنن اخلاقی و زیست سیاسی معاصر بوده است، به‌ویژه در توسل به حقوق بشری جهان‌شمول. معهذا این ادعا مناقشه‌برانگیز باقی مانده است. مناقشات مذکور اما منابع متعددی دارند. جهان‌شمول‌گرایی اخلاقی ممکن است با دعاوی‌ای راجع‌به صورت، دامنه یا محتوای اصول اخلاقی معادل انگاشته شود، یا با خود این ایده که حکم اخلاقی به اصول اخلاق توسل می‌جوید و نه به موارد خاص. همچنین ممکن است ‌شمول‌گرایی اخلاقی با این ادعا یکی گرفته شود که می‌توان یک اصل جهان‌شمول بنیادین را شناسایی کرد به‌نحوی‌که همه‌ی اصول و احکام اخلاقی دیگر از آن قابل‌ استنتاج باشند. این عدم توافق‌ها را می‌توان با تمایزنهادن میان تلقی‌های مختلف از جهان‌شمول‌گرایی ایضاح و تا حدودی حل کرد.

منبع:

O’neal, Onora. (2005). Universalism in ethics, The. In Craig, Edward. (ed), 2005, the shorter routledge encyclopedia of philosophy, Routledge