تمامیت‌خواهی/توتالیتاریسم

واژه‌ی اتخاذشده در دهه‌ی 1920 توسط جیووانی جنتیله، فیلسوف ایتالیایی، برای توصیف آرمان دولت فاشیستی. واژه‌ی «تمامیت‌خواهی» به‌سرعت دلالت‌های منفی کسب کرده است، زیرا به رژیم‌های هیتلر در آلمان و استالین در اتحاد جماهیر شوروی اطلاق شده است. این واژه در علوم سیاسی عموما به یک صورت متمایز دیکتاتوری ارجاع دارد، دیکتاتوری‌ای که فقط بر وحشت ابتنا ندارد، بلکه بر حمایت توده‌ای بسیج‌شده در پس یک ایدئولوژی تجویزکننده‌ی تغییرات اجتماعی رادیکال نیز استوار است. اینکه محتوای ویژه‌ی این ایدئولوژی کمتر از تصمیم رژیم به شکل‌دهی به اذهان جمعیت از طریق کنترل همه‌ی ارتباطات واجد اهمیت است، مطلب قابل‌مناقشه‌ای است.

تمامیت‌خواهی به دو دلیل توجه فیلسوفان و عالمان سیاست را به خود معطوف کرده است، یکی این‌که تعدادی از نظام‌های فیلسوفان کلاسیک مظنون به پناه‌دادن به آمال تمامیت‌خواهانه‌اند، دیگر این‌که نظریه‌پردازان انتقادی از الگوی قدرت تمامیت‌خواهانه که از طریق گفتمان به‌ اجرا درمی‌آید برای ترتیب‌دادن هجمه‌ای علیه کلیت مدرنیته بهره برده‌اند.

Canovan, Margaret. (2005). Totalitarianism. In Craig, Edward. (ed), the shorter routledge encyclopedia of philosophy, Routledge.