تفسیر رادیکال، تفسیر ریشه‌ای:

رویه‌ای فرضی که طی آن رفتار زبانی گویشوران زبان بدون رجوع به هیچ دانش قبلی‌ای‌ درباره‌ی باورهای آنان یا درباره‌ی زبانی که تکلم می‌کنند تفسیر می‌شود. دیویدسن، با بهره‌گرفتن از آراء کواین، تفسیر رادیکال را مبنای نظریه‌ی معنای ناظر به شرایط صدق خویش قرار داد. مسئله، به عقیده‌ی دیویدسن از این قرار است که تخصیص‌دادن معانی بدون دانستن باورهای فرد گویشور محال است. مفسر رادیکال باید همزمان هم معنا را به‌طریقی همساز با رفتارهای گویشور در محیط [به گویشور] تخصیص بدهد و هم باورها را [به او] اِسناد بدهد. برای انجام این کار مفسر باید اصل حمل به احسن (charity) را مفروض بگیرد، یعنی اینکه فرض شود برداشت مفسر از باورهای گویشور عمدتا صحیح است. این مفسران را قادر می‌سازد که باورهای خودش را به گویشور نسبت بدهند و بدین‌ترتیب فرایند تفسیر آغاز می‌شود.

منبع:

Audi, Robert. (2015). Radical interpretation. The Cambridge Dictionary of Philosophy, Cambridge University Press