اکنون‌گرایی، اصالت اکنون، اصالت زمان حال

اکنون‌گرایان بر این عقیده‌اند که تنها اشیاء اکنونْ موجود و رخدادهای اکنونْ در حال وقوع واقعی‌اند. آنها بدین‌وسیله اشیاء و رخدادهای گذشته و آینده را از دایرۀ واقعیت بیرون می‌افکنند. به‌واقع در نزد قائلان به اکنون‌گرایی، فقط زمانِ حال واقعیت دارد، چونان‌که سخن‌گفتن از زمان گذشته و آینده باید به‌نحوی کاملا متفاوت از سخن‌گفتن درباره‌ی اکنون تفسیر شود. اکنون‌گرا مشتاقانه روا می‌دارد که برخی اشیاء وجود داشته‌اند یا وجود خواهند داشت، اما اکنون وجود ندارند و لذا واقعیت ندارند. آنچه او از گفتنش ابِا دارد این است که زمان‌های گذشته و آینده واقعا وجود دارند، از حیث هستی‌شناختی هم‌شأنِ زمانِ حال‌اند و اشیاء ناموجود-در زمانِ-حال در آنها وجود دارند. موضع اکنون‌گرایان چه‌بسا با موضع مخالفان واقع‌گرایی وجهی قیاس گردد. واقع‌گرایان وجهی بر این عقیده‌اند که جهان‌های ممکنِ غیربالفعلْ از حیثِ هستی‌شناختیْ هم‌شأنِ جهان بالفعل‌اند. در نزد آنها، جهان‌های ممکن صرفا مجموعه‌های به‌نحو-سازگار-پُرِ متشکل از گزاره‌ها هستند. گزاره‌هایی که انحائی را که جهان می‌توانست باشد بازمی‌نمایانند.

منبع:

Hoderich, Ted (ed), 2005, The Oxford Companion to Philosophy, p. 753.