پاستیش:‌
واژه‌ی «پاستیش» [در فارسی برابر «استقبال»، «چندسرچشمگی»، «تقلیدنمایی»، «التقاط هنری» و ...] برگرفته از واژه‌ی فرانسوی “Pastiche” و نیز واژه‌ی ایتالیایی “Pasticcio” است و عموما به اثر هنری‌‌ای—ادبی، تجسمی، موسیقایی—دلالت می‌کند که از سبک متمایز اثری دیگر تقلید می‌کند یا محتوای اثر هنری دیگری را در خود تکرار می‌کند و یا شامل آمیزه‌ای از دیگر آثار هنری یا بخش‌هایی از آنهاست. این واژه اغلب به معنایی تحقیرآمیز به کار می‌رود و از فقدان خلاقیت یا تخیّل حکایت دارد. به‌همین‌دلیل و به‌سبب فقدان اهمیت انتقادی و شناختاری، پاستیش قادر نیست یک فرم هنری ترکیبی اصیل باشد. باوجوداین، پاستیش در هنرهای تزیینی ارزش آشکاری دارد و در نقیضه‌پردازی [پارودی] به‌نحوی موثر به کار گرفته می‌شود. استفاده از پاستیش در هنرهای رسانه‌‌ای نوین معمول است. اندیشه‌ی پست‌مدرن، که خودش گاهی یک قسم پاستیش محسوب می‌شود، در پی ترمیم ایده‌ی پاستیش به‌مثابه‌ی یک نوع فعالیت مسرت‌بخش «کدگذاری دوگانه»، و بنابراین خلاقانه و معنادار، به‌ویژه در معماری بوده است. اما مشخص نیست که آیا پاستیش می‌تواند بر فراز سطح خودارجاعی هنری قد علم کند؟

منبع:

Guter, Erun. 2010, Aesthetics A-Z, Palgrave, Macmillan, P. 152-153.