(مأخوذ از واژه‌های یونانی “hetero” [دگر] و “nomous” [قانون، آیین]) دگرآیینی، دگرسالاری:

کانت این واژه را برای اراده‌ی ملهم از بیم یا امید به کار می‌برد. فعلی که از بیم گزند یا از امید به کسب منفعت اتخاذ شود ممکن است صواب باشد، اما دگرآیین است و فاقد ارزش اخلاقی. کانت دگرآیینی را در مقابل «خودآیینی»، یعنی «خود-تقنینی»، می‌نهد. اراده‌ی خودآیین است که واجد ارزش اخلاقی است. کانت واژه‌ی «دگرآیینی» را در بنیاد مابعدالطبیعه‌ی اخلاق و نقد عقل محض به کار می‌برد.

منبع:

Mautner, Thomas. (2000). Heteronomy. The Penguin Dictionary of Philosophy, Penguin Books