مغالطه‌ی ژنتیک/مغالطه‌ی توسل به خاستگاه:

مغالطه‌ی ژنتیک استدلالی است که اگر خاستگاه یک گزاره، موضع یا ایده مخدوش باشد (یا اعتقاد بر این باشد که مخدوش است)، آن گزاره، موضع یا ایده را مخدوش می‌انگارد.  مغالطه‌ی ژنتیک کوششی است برای ردّ و ابطال موضع فردی دیگر صرفا بر اساس خاستگاه آن موضع.

شکل این مغالطه معمولا این‌چنین است:

مقدمه: y خاستگاه x است.

نتیجه: x با y مشابهت‌هایی دارد، بنابراین x را نباید جدی گرفت.

(مغالطه‌ی ژنتیک فرض می‌گیرد که x شبیه y است (احتمالا از یک جنبه‌ی منفی)، فقط به این دلیل که y خاستگاه x بوده است).

مثال1

چرا لیبرال‌ها به حرف آقای دنیلز گوش نمی‌دهند؟

چون آقای دنیلز از یک شهر خیلی محافظه‌کار اهل منطقۀ غرب میانه است.

مثال 2

من به شرور رای نمی‌دهم.

همه می‌دانند او آلمانی است و ما همه تاریخ آلمان را می‌دانیم. هیچ آدم ضدّیهودی‌ای نمی‌تواند کاندیدای مورد نظر من باشد.

در این مثال‌ها، افراد طرد شدند، فقط به سبب این فرض غلط که آنها با محل خاستگاه خود در یک خصیصه‌ی منفی اشتراک دارند. به یاد داشته باشیم که هیچ فرد یا موضعی نباید فقط به‌خاطر خاستگاهش رد شود. یک موضع یا استدلال باید بر اساس قوت یا اعتبارش داوری شود و نه بر حس منشأ و خاستگاهش.

منبع:

Van Vleet, jackob. E, 2021, Informal Logical Fallacies: A Brief Guide, HamiltonBooks, p. 59