‌ایدئالیسم صوری:
کانت معمولا موضع خود را «ایدئالیسم استعلایی» نامیده است، اما گاهی، به‌ویژه در «تمهیدات: مقدمه‌ای بر هر مابعدالطبیعه‌ی آینده» (۱۷۸۳)، موضعش را «ایدئالیسم صوری» نیز نامیده است. دلیل اصلی استفاده از این عبارت در کتاب «تمهیدات»، ایضاح تفاوت میان گونه‌های ایدئالیسم او و ایدئالیسم سوبژکتیو بارکلی بوده است. بارکلی وجود واقعی اشیاء مادی را منکر بود، با این استدلال که همه‌ی آنچه که موجود است ایده‌ها و اذهان‌اند. کانت اما میان ماده و صورتِ متعلَّقات شهود تمایز قائل بود. او مدعی بود که ماده‌ی متعلَّقات شهود واقعی است، اما صورت زمانی-مکانی متعلَّقات مذکور ایدئال و سوبژکتیو است. لذا ادعای کانت مبنی بر اینکه او یک ایدئالیست صوری است، حاکی از آن است که او بر خلاف بارکلی منکر وجود اشیاء مادی نیست، زیرا فقط صورت اشیاء مادی است که ایدئال است.

منبع:
Lucas Thorpe, 2015, The Kant Dictionary, Bloomsbury, p. 120.