[رساله‌ی] رؤیاهای یک رائی روح که رؤیاهای مابعدالطبیعه آن‌ها را روشن کرد:‌
رساله‌ی پیشانقدی «رؤیاها...»ی کانت ارزیابی کتاب هشت‌جلدی اسرار مینوی (1749) نوشته‌ی عارف سوئدی، امانوئل سویدنبرگ (1772-1688)، است. سویدنبرگ در این اثر تفسیری ملهم از انجیل عرضه کرده و رؤیاهای عرفانی‌اش در باب بهشت و جهنم را شرح داده است. کانت در تحلیل خود می‌گوید سویدنبرگ احتمالا دیوانه بوده است، اما این استدلال را نیز طرح کرده است که دعوی مابعدالطبیعه‌ی عقل‌گرایانه مبنی بر اینکه ما ورای امکان تجربه قادریم کنه امور را رؤیت کنیم نیز مبتنی بر گونه‌ای مشابه از دیوانگی است. لذا رساله‌ی «رؤیاها...» و دل‌مشغولی کانت به سویدنبرگ حاکی از گامی است به سوی ردّ یک چنین مابعدالطبیعه‌ای در دوران فلسفه‌ی نقدی‌ او. کانت گرچه دعوی معرفت عرفانی سویدنبرگ را ردّ کرد، اما توصیفات او از بهشت را به‌مثابه‌ی اجتماع‌هایی از ارواح که قوانین اخلاقی بر آنها حکمفرماست و با یکدیگر در روابط غیرمکانی مستقرند، از حیث اخلاقی الهام‌بخش یافت و این شاید یکی از الهامات برای ایدئال اخلاقی ملکوت غایات در نزد او بود. مواجهه با سویدنبرگ شاید به کانت کمک کرده باشد که تمایز مخصوص خودش میان جهان‌های پدیداری و معقول را روشن‌تر ترسیم کند. 

منبع:
Lucas Thorpe, 2015, The Kant Dictionary, Bloomsbury, p. 80.