(مأخوذ از doxa در زبان یونانی) منسوب به باور، باورگون، باورانه:

یک حالت ذهنیِ باورگون یک باور است یا با یک باور درآمیخته است. حالات ذهنی باورگون را، از یک سو، باید از حالات غیر-باورگون (non-doxasric) همچون امیال متمایز کرد، و از سوی دیگر، از حالات مادون‌ِ باورگون (subdoxastic). اکنون با گسترش معنا می‌توان گفت که یک اصل باورگون اصلی است که بر باور حاکم است. اصل باورگون شرایطی را مقرر می‌دارد که تحت آن شکل‌گیری یک باور یا دست‌کشیدن از آن توسط عامل (به‌‌نحو معرفت‌شناختی یا گونه‌ای دیگر) موجه می‌گردد.

منبع:

Audi, Robert. (2015). Doxastic. The Cambridge Dictionary of Philosophy, Cambridge University Press