هستی فی‌نفسه/لنفسه:

تقابلی که پیشتازش پدیدارشناسی هوسرل و هایدگر بود و در کتاب هستی‌و‌نیستی سارتر محوریت داشت. هستی لنفسه نحوی از وجودِ آگاهی است که متضمن فعالیت و سرشت هدفمند خویش است. هستی فی‌نفسه هستی خودبسنده، نامتلائم و امکانی اشیاء متعارف است. این تقابل با تمایز کانت میان منظر عاملیت یا آزادی و منظر آگاهی از جهان متعارف پدیداری شباهت دارد.

منبع:

Blackburn, Simon. 2016. Being in-itself/for-itself, A Dictionary of Philosophy (3rd ed), Oxford University Press