ادراک نفسانی، خودآگاهی، وحدت استعلایی خودآگاهی (در کانت):

خودآگاهی یا آگاهی درونی، در تقابل با «ادراک» (“perception”) که بر آگاهی خارجی دلالت دارد. این واژه را نخستین‌بار لایب‌نیتس بدین‌معنی به کار برد. امروزه این واژه ربط ویژه‌ای دارد به تمایز کانت میان ادراک نفسانی یا خودآگاهی تجربی و ادراک نفسانی استعلایی یا وحدت پیشینی آگاهی که پنداشته شده انسجام و معنای تجربه بدان وابسته است.

منبع:

Flew, Antony. 1979. Apperception, A Dictionary of Philosophy (2nd edition), St. Martin's Press