هرمنوتیک به‌عنوان مجموعه‌ی دستورهایی برای فهم، تفسیر یا تأویل متون دینی، حقوقی یا ادبی سابقه‌‌ی دیرینه‌ای دارد. اما تلقی فلسفی از آن به مثابه‌ی دانش شرایط استعلایی فهم به دوران مدرن و متفکران همچون شلایرماخر و دیلتای و گادامر بازمی‌گردد. در این معنای دوم، هرمنوتیک نه فقط شرایط فهم متون بلکه چگونگی فهم همه‌ی قلمروهای بشری و اساسا هر آنچه را که فهمیدنی است در برمی‌گیرد. لذا حتی می‌توان مبنای روش فهم در علوم انسانی و اجتماعی باشد...